Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

Ελλάδα και ιστορία



του Νίκου Μπινιάρη.
Σήμερα γνωρίζουν, οι περισσότεροι Έλληνες, αλλά και Ευρωπαίοι, πως κάτι δεν πάει καλά, κάτι έχει κακοφορμίσει στην περιοχή. Οι συγκρούσεις, οι επαναστάσεις, η επαναφορά φυλετικών πρακτικών και ιδεών στον αιώνα της παγκοσμιοποίησης και της αχαλίνωτης τεχνολογικής αλλαγής, η εμπλοκή των μεγάλων δυνάμεων και η βλέψεις των τοπικών ηγεμόνων για επέκταση της επιρροής τους έχουν δημιουργήσει τις συνθήκες για μια καταστροφή.
Για πολλούς αισιόδοξους ή πλημμελείς  γνώστες της περιοχής, τα πράγματα θα πήγαιναν καλά μετά τις μαζικές επαναστάσεις των λαών, ή τα πράγματα ήταν υπό έλεγχο κάτω από την αμερικανική ηγεμονία και της Ισραηλινή τοπική επικυριαρχία. Τίποτα από αυτά τα δύο δεν ισχύει πλέον. Οι μαζικές επαναστάσεις σήμερα έχουν δύο κοίτες. Η μία λέγεται το Κουρδικό πρόβλημα και η άλλη το Χαλιφάτο. Και οι δύο έχουν διαμορφωθεί και ισχυρότατες επαναστάσεις με πολύπλευρα και σύνθετα χαρακτηριστικά. Και οι δύο είναι κοινωνικές, πολιτικές, πολιτιστικές, οικονομικές, εθνικιστικές και πιθανόν με ταξικές συνιστώσες οι οποίες όμως επικαλύπτονται από τις άλλες.
Και οι δύο εμφορούνται από οργή και είναι ένα ξέσπασμα το οποίο έχει κοινά στοιχεία: την αλλαγή της καθεστηκυίας τάξης στην περιοχή. Βέβαια το Χαλιφάτο επιδιώκει μια πιο ευρεία πολιτική επανάσταση σε όλον τον ισλαμικό κόσμο και αυτό είναι που δημιουργεί την τεράστια του αντιπαλότητα με την Κουρδική Επανάσταση. Το Χαλιφάτο θέλει ένα ενιαίο Σουνιτικό μέτωπα κατά των απίστων (χριστιανών, σιιτών, γιεζίντεις, ζωροαστρών, σούφι, αλεβιτών), οι Κούρδοι επιζητούν, είτε ανοιχτά, είτε με ενδιάμεσους τρόπους την ανεξαρτησία και ελευθερία τους ως εθνική οντότητα. Για το Χαλιφάτο αυτό είναι έγκλημα καθοσιώσεως, εξ ου και οι σκληρές και ανελέητες συγκρούσεις μεταξύ τους.
Η Τουρκία βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο όριο της αρχής της διάλυσής της. Ο Κεμάλ, από τους πρώτους που εφάρμοσε (ο Χίτλερ ήταν θαυμαστής του) την πρακτική του ολοκαυτώματος και των εθνοκαθάρσεων (αναλόγως με την περίπτωση και την πολιτική συγκυρία) είχε δίκιο όταν δεν ήθελε η Τουρκία να εμπλέκεται σε θρησκευτικά ζητήματα και κυρίως με τους Άραβες. Ο ισλαμιστής Ερντογκάν εκφραστής του πολιτικού Ισλάμ ενέπλεξε την Τουρκία στην μεγάλη κρίση του αραβικού κόσμου έχοντας το όνειρο της ανασύστασης την Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Για την Ελλάδα η οποία, μόνον λόγω της σχέσης της με το ΝΑΤΟ, βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε κάποια σχετική θέση ασφάλειας της εδαφικής της ακεραιότητας, η κατάσταση είναι πλέον δυστυχώς ανεξέλεγκτη. Η σχετική ασφάλεια που της παρέχει το ΝΑΤΟ μπορεί πολύ εύκολα να αποδειχθεί πομφόλυγα. Δύο είναι οι κίνδυνοι: το προσφυγικό και ένας επαπειλούμενος πόλεμος μεταξύ Τουρκίας-Σαουδικής Αραβίας και Ρωσίας-Κούρδων-Συρίας και Ιράν.
Το προσφυγικό πρόβλημα για την Ελλάδα είναι άλυτο και δυστυχώς σε αυτό το σημείο οι συμμαχίες και με το ΝΑΤΟ και με την ΕΕ είναι μάλλον εναντίον της λύσης αυτού του θέματος το οποίο έχει πλέον τις διαστάσεις του ιστορικού ζητήματος που λέγεται Ανατολικό Ζήτημα. Είναι το παλιό Αιώνιο Πρόβλημα από την ανάποδη. Τώρα δεν έχουμε το πρόβλημα με το πως θα μοιράσουμε την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Τώρα το πρόβλημα είναι πως θα μοιράσουμε εκατομμύρια Μουσουλμάνων ανάμεσά μας. Κανένας βέβαια δεν ασχολείται με τους εναπομείναντες χριστιανούς στην περιοχή σαν να μην υπήρξαν ποτέ.  Τα σύνορα με τη Ευρώπη δυστυχώς θα κλείσουν και η έκπληξη θα είναι το αντίθετο. Το τι θα γίνει με χιλιάδες εγκλωβισμένους πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες εδώ είναι κάτι που η κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα θα πρέπει να αρχίσουν να το σκέφτονται σοβαρότατα.
Το δεύτερο ζήτημα, το της σύγκρουσης στη Συρία θα κριθεί από το πόσο ο Πρόεδρος Ομπάμα θα έχει την ευθυκρισία και την αποφασιστικότητα να τη σταματήσει. Μέχρι στιγμή δεν έχει «πουλήσει» του Σύριους Κούρδους παρά τις ισχυρές φωνές υπέρ της Τουρκίας. Αλλά ο Ερντογκάν είναι εγκλωβισμένος, διακινδυνεύει ακόμα και να πάει φυλακή αν πέσει από την εξουσία το κόμμα του. Θα κάνει κάθε προσπάθεια να ανατρέψει την κατάσταση υπέρ του.
Αυτό σημαίνει πως το ΝΑΤΟ (οι ΗΠΑ) θα βρεθούν μπροστά στη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας τους: ή θα δράσουν ή θα διαλυθούν γιατί αν αφήσουν την Τουρκία να υποστεί τη ρωσική τιμωρία η χώρα αυτή θα παύσει να είναι μέλος του ΝΑΤΟ και έτσι ολόκληρη η ισορροπία (ανισορροπία) παγκοσμίως αλλάζει.
Για την Ελλάδα τα αποτελέσματα μια τέτοιας εξέλιξης θα είναι αρνητικά και αποσταθεροποιητικά.  Μπορεί βέβαια να δημιουργηθούν τοπικές συμμαχίες όπως ΗΠΑ-Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα-Βουλγαρία-ΠΓΔΜ-Αλβανία με κάποιες παραλλαγές.  Για την Ελλάδα μπήκε ήδη στο τραπέζι και η εθνική της ανεξαρτησία, κυριολεκτικά και η εδαφική της ακεραιότητα και η δημογραφική της σύνθεση με ότι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική ειρήνη και την οικονομίας της. Οι θεωρίες και οι ιδεοληψίες οι οποίες κυκλοφορούν στις τάξεις κάποιων πολιτικών και διανοουμένων (το ίδιο ισχύει και για την Ευρώπη)  για το τι συμβαίνει και τι πρέπει να γίνει έχουν προ πολλού ξεπεραστεί από τις αναρίθμητες ανοησίες  και την απρονοησία των «Μεγάλων Δυνάμεων» Τώρα έρχεται η ώρα της εξόφλησης και οι πρώτοι που θα πληρώσουμε θα είμαστε ως συνήθως εμείς, λόγω γεωγραφίας και ιστορίας.