του Νίκου Μπινιάρη
Για
τον Έλληνα αναγνώστη οι ειδήσεις έχουν ενδιαφέρον όταν αναφέρονται στις
αποφάσεις της κυβέρνησης, ή της αντιπολίτευσης. Από την πτώχευση του 2010
ειδήσεις με ελληνικό ενδιαφέρον άρχισαν να καταφθάνουν από τις Βρυξέλες,
το Βερολίνο, και άλλα κέντρα ευρωπαϊκών αποφάσεων το οποία άμεσα σχετίζονται με
την ελληνική οικονομία και τις απόψεις των Ευρωπαίων ηγετών και θεσμικών
οργάνων για την Ελλάδα. Το ίδιο ισχύει και για το ΔΝΤ όπως και ενδιαφέρον
υπάρχει για τις απόψεις ξένων ειδικών για εμάς και τον τρόπο που μπορούμε ή που
θα μπορούσε η ΕΕ να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους στην Ευρώπη και ειδικά στη
χώρα μας.
Οι
ειδήσεις για την Ελλάδα έχουν μετατοπισθεί εν πολλοίς εκτός της Ελληνικής
πολιτικής σκηνής εφόσον οι βασικοί παίκτες για την ελληνική οικονομία
βρίσκονται εκτός των τειχών όπως εκεί βρίσκονται και όλοι οι πιθανοί σοβαροί
επενδυτές στην ελληνική οικονομία.
Αλλά
πέραν του συγκεκριμένου ελληνικού προβλήματος εκτός Ελλάδος συμβαίνουν
κοσμογονικές αλλαγές με γεγονότα τα οποία ενώ δεν φαίνεται εκ πρώτης όψεως να
ενδιαφέρουν εμάς, στην πραγματικότητα είναι σημαντικά για το μέλλον αυτού του
τόπου.
Από
τις 8-16/11/2014 στο Πεκίνο, στη Μυανμάρ (πρώην Μπούρμα) και την
Αυστραλία έγιναν τέσσερεις διεθνείς διασκέψεις, της Οικονομικής Συνεργασίας
Ασίας Ειρηνικού, του ASEAN, της Συνόδου κορυφής χωρών της Ανατολικής Ασίας και
τέλος των G-20. Η Ελλάδα δεν εκπροσωπείτο παρά ως μέλος της ΕΕ και κανείς δεν
μίλησε για το ελληνικό πρόβλημα. Παρόλα αυτά οι αποφάσεις των συνόδων αυτών έχουν
και την Ελλάδα ως αποδέκτη των επιπτώσεων τους. Με λίγα λόγια, πέρα από τη
συνηθισμένη διελκυστίνδα περί ΕΕ, ΔΝΤ και Γερμανίας, οι αποφάσεις άλλων
παραγόντων και άλλων μεγάλων παικτών ή ομίλων παίζουν ρόλο και μάλιστα
καθοριστικό για το μέλλον αυτού του τόπου ακόμη και το μέλλον αυτών που εμείς
θεωρούμε καθοριστικό για εμάς. Παράδειγμα: μία από τις αποφάσεις των G-20, οι
οποίοι παράγουν το 90% του παγκοσμίου ΑΕΠ και έχουν το 80% του πληθυσμού του
πλανήτη, ήταν η αλλαγή ποσοστών βαρύτητας της ψήφου των μελών του ΔΝΤ από τις
χώρες εκτός ΕΕ και ΗΠΑ. Η εφαρμογή της απόφασης αυτής, εάν πραγματοποιηθεί, θα
δώσει νέα βαρύτητα στην ψήφο της Κίνας, των Ινδιών, της Βραζιλίας σε ζητήματα
παρέμβασης του ΔΝΤ όπως στην Ελλάδα ή στην Ουκρανία. Ένα άλλο ζήτημα το οποίο μας
ενδιαφέρει καίρια είναι οι αποφάσεις για την καταπολέμηση της διαφθοράς, της
φοροδιαφυγής και των εξωχώριων εταιρειών. Η προσοχή των μεγάλων οικονομιών έχει
στραφεί προς αυτά τα ζητήματα γιατί τα τεράστια κρατικά χρέη όλων έγινε
αντιληπτό πως, πέραν των γνωστών λανθασμένων πολιτικών, έχουν ως αιτία
και την μεγάλη φοροδιαφυγή και άρα μείωση των εσόδων των κρατών.
Στο
Πεκίνο η κινεζική πρόταση για μια νέα Συμφωνία Ελευθέρου Εμπορίου μεταξύ Ασία
και χωρών του Ειρηνικού έγινε αποδεκτή. Η Κίνα προχωρά τον Δρόμο του Μεταξιού,
έναν δρόμο που περνά από την Κεντρική Ασία και πηγαίνει μέσω Ρωσίας και μέσω
μιας πρόσβασης από τη Μ. Ανατολή στην Ευρώπη. Ο Δρόμος του Μεταξιού όμως είναι
και Θαλάσσιος και περνά από την Κινεζική Θάλασσα, στα στενά της Μαλάκκας, στον Ινδικό,
στην Αραβική Θάλασσα και από την Ερυθρά στην Ευρώπη, δηλαδή στον Πειραιά!! Να
λοιπόν γιατί το ζήτημα της ανάπτυξης του λιμανιού αυτού πρέπει αντιμετωπισθεί
με άκρα σοβαρότητα και επαγγελματισμό και όχι με κοντόφθαλμα κριτήρια.
Ήδη
οι Κινέζοι διαθέτουν $40 δις για την αρχική φάση κατασκευής υποδομών, λιμανιών,
σιδηροδρομικών γραμμών, δρόμων και γραμμών μεταφοράς ενέργειας στο Δρόμο του
Μεταξιού. Ο στόχος της Ασιατικής οικονομικής υπερδύναμης είναι να συνδέσει την
οικονομία της με την Ευρώπη αναπτύσσοντας τις ενδιάμεσες χώρες σε μια
γιγαντιαία σύζευξη συμφερόντων και δυνατοτήτων τόσων διαφορετικών λαών και
οικονομιών. Η Κίνα πέραν των προφανών οικονομικών ωφελημάτων από μια τέτοια
γιγάντια εμπορική δραστηριότητα προσδοκά να εμποδίσει την επιρροή της Ουάσιγκτον
στην περιοχή την οποία θεωρεί «σφαίρα επιρροής» της.
Η
χερσαία πρόσβαση στην Ευρώπη είναι η Ρωσία και η Τουρκία. Αλλά πέραν αυτών η
Περσία, το Ιράκ και η Συρία αποτελούν μια δεύτερη πρόσβαση για την Ευρώπη και
ταυτόχρονα μια στρατηγική σύνδεση της Κίνας με τις τρεις αυτές χώρες με μεγάλα
αποθέματα πετρελαίου και αερίου. Ο διάδρομος αυτός είναι και ο λόγος που ο
Άσαντ είναι μάλλον ακλόνητος.
Η
επιδιώξεις και σχεδιασμοί των πράγματι μεγάλων δυνάμεων, ΗΠΑ και Κίνας αρχίζει
να διαμορφώνει και το μέλλον της Ευρώπης και συνεπώς και το μέλλον της Ελλάδος.
Οι Έλληνες πολιτικοί και η συζήτηση για το Ελληνικό Πρόβλημα δεν περνά μόνο από
την ΕΕ αλλά από το παγκοσμιοποιημένο σύστημα κατανομής της παραγωγής και των
ρόλων της κάθε οικονομίας σε αυτό που σχεδιάζεται. Οφείλουμε να
προσαρμοστούμε, να προετοιμαστούμε και να μελετήσουμε ώστε να αδράξουμε κάθε
ευνοϊκή ευκαιρία που θα βρεθεί για το συμφέρον του τόπου.
